Her yaştan insanda görülebilen tırnak yeme hastalığının biyolojik ve psikolojik temelleri bulunmaktadır. Genellikle dürtü problemleri içerisinde değerlendirilen bu hastalık çocuk yaşlarda başlar ve daha sonra tedavi edilmediği sürece uzun bir süre devam edebilir. Tırnak yeme eylemleri stres ve kaygı altında iken daha fazla görülür. Tırnak yeme hastalığı ile tırnakları ağızla kesme alışkanlığı farklı şeylerdir. Halk arasında genellikle birbirine karıştırılan bu durumlardan ağızla tırnak kesme alışkanlığı aşırı derecede zararlı bir durum olmamasına rağmen tırnak yeme hastalığı ise daha sonradan başka problemlere de yol açabilir.
Tırnak yeme hastalığı neden oluşur sorusunun cevabını yüzeysel olarak verdiğimize göre bir diğer etmen olan kişilik karakterlerine de göz atalım. Örneğin sinirli olarak tabir edilen kişilik karakterlerinde bu hastalığın görülme oranı çok daha yüksektir.
Son zamanlarda yapılan araştırmalara göre çocukların %35’inde tırnak yeme hastalığı bulunmaktadır. Bazı çocuklarda bu durum ergenlik dönemlerine kadar kronik şekilde devam ederken bazılarında ise daha sonraki dönemlerde de hastalık belirtileri devam edebilir. Ergenlik dönemlerinde ise bu hastalığın oranı %45 olarak tespit edilmiştir. Ergenlik döneminde bu hastalığın artmasının temelinde ise psikolojik süreçler yer almaktadır. Çevresi ve ailesi tarafından eleştirel bir şekilde yetiştirilmiş çocuk özellikle de kaygı altındayken tırnak yeme alışkanlığına yönelebilir. Ailelerde böyle bir rahatsızlığın olması biyolojik veya psikolojik temelleri olmamasına rağmen model alma yöntemiyle çocuğa da geçebilir. Çocuklar genellikle ailelerini veya çevresindeki kendinden büyük insanları örnek aldığı için bu davranışı örnek olarak alabilir. Bu durumun tedavisi ise diğerlerine göre daha kolaydır.
Tırnak yeme hastalığı neden oluşur?
Tırnak yeme hastalığının birçok fazla türü bulunmaktadır. Bunlar arasında ayak tırnaklarını sürekli olarak koparma, el tırnaklarını yeme, el tırnaklarının etrafındaki deriyi sürekli olarak ısırma, tırnakları sürekli olarak koparmaya çalışma gibi durumlar yer almaktadır.
Psikolojik temelleri olduğundan yukarıda bahsetmiştik. Çevresel faktörlerle oluşan bu psikolojik temeller arasında suçu kendinde arama, değersizlik duygusu, öfkeyi dışa vuramama gibi durumlar söz konusudur. Özellikle de baskıcı ailelerde yetişen çocuklarda tırnak yeme alışkanlığı oldukça fazladır.
Halk arasında da az çok bilindiği gibi bir güvensizlik hissiyatı sonucunda ortaya çıkan tırnak yeme alışkanlığını sadece psikolojik temellere dayandırmak yanlış olacaktır. Bebeklik döneminin yaşanan herhangi bir olay, öğrenilmiş bir davranış olarak değerlendirmek veya genetik faktörlerde de bu hastalığın ortaya çıkma sebepleri arasında gösterilebilir.
Özellikle bebeklik dönemlerinde genellikle bebekler parmak emme davranışları sergilerler. Bu durum oldukça doğaldır ancak ilerleyen zamanlarda bu davranış yerini tırnak kemirmeye ve ardından ise tırnak yeme hastalığına bırakabilir.
Öğrenilmiş davranışların düzeltilmesi ise diğerlerine oranla daha kolaydır. Bir alışkanlık olarak değerlendirilen bu durumlarda temel köken taklit etmedir. Çeşitli ödül yöntemi kullanılarak bu alışkanlıktan rahatlıkla kurtulabilmek kolaydır. Örneğin çocuğunuzda böyle bir rahatsızlık varsa bu davranışı yapmamasını telkin ederek ve yapmayacağında ise alacağınız ürünlerden bahsederek çocuğun bu taklitten hızlı bir şekilde vazgeçmesini sağlayabilirsiniz.
Genetik faktörler de bu hastalıkta son derece etkilidir. Genellikle depresyon, kaygı bozukluğu gibi durumlarda gelişen bu hastalığın genetik faktörleri değerlendirilirken yine psikolojiden yararlanılır. Bu psikolojik rahatsızlıklar genetik yatkınlık sebebiyle çocukta da olabilir. Böyle bir durumdan ötürü ise tırnak yeme alışkanlığının ortaya çıkma ihtimali daha fazladır.
Psikolojik temellerden de yukarıda bahsetmiştik. Bunlar arasında zeka geriliği, çocukluk ve ergenlik dönemlerinde oluşan gelişim problemleri ve obsesif kompulsif bozukluk da yer almaktadır. Bütün bunların yanı sıra hiperaktivite bozukluğu olan çocuklarda da bu hastalığın oluşma riski yüksektir.
